The End

Hier is dan alweer mijn laatste berichtje. De laatste maanden zijn voorbij gevlogen... snik, snik. Met pijn in mijn hart zal ik afscheid nemen van het reizen, maar na zoveel maanden in verschillende continenten te hebben doorgebracht, kan het ook geen kwaad om weer terug te keren naar huis. Vol zelfvertrouwen en goede moed zal ik terugkeren, want het waren de beste maanden die ik ooit heb meegemaakt. Aan al het moois komt het einde zo ook aan mijn reis, maar niet voordat ik jullie mijn laatste reisverhaal heb verteld.

Een kleine maand geleden zijn we van Kuala Lumpur naar Sandakan gevlogen, dit ligt in het noorden van Maleisisch Borneo. Sandakan is de uitvalsbasis om verschillende tours te ondernemen. Na aankomst hebben we een tour van 3 dagen geboekt naar de jungle. We sliepen in een homestay bij een Maleisische familie, wat heel leuk en leerzaam was. Niks overbodige luxe, alleen de dingen die je echt nodig hebt. Oma zorgde voor het eten, en dochter nam ons elke ochtend en middag mee naar de jungle per boot. De beste manier om wildlife te spotten is hier namelijk vanaf het water. In deze dagen hebben we veel verschillende soorten apen gezien, vogels (alle kleuren en maten), slangen en een verdwaald wild zwijn. Helaas hebben we de olifanten die hier ook leven niet kunnen spotten.
Na terugkomst in Sandakan zijn we naar de Orang-Utang Rehabilitation Centre gegaan. De orang-utang wordt met uitsterven bedreigd, er leven nog maar enkele honderden in het wild, en hier worden de apen opgevangen en klaargemaakt voor het wild. Zeer mooi om deze apen van dichtbij te mogen aanschouwen.
Onze laatste excursie stond gepland naar Turtle Island, waar maar een beperkt aantal toeristen wordt toegelaten. Na een middag heerlijk op het strand te hebben gelegen, kregen we ‘s avonds te zien hoe de schilpad haar eieren ligt. Vervolgens werden de eieren door de parkrangers opgepakt en werden ze in een beschermd gebied opnieuw in de grond gelegd. Als laatste zagen we hoe babyschildpadjes de weg naar het water proberen te vinden. Helaas dat maar 1% het overleeft.
Als laatste stond het Kinabalu park op het programma, met haar 4095 meter is dit de hoogste berg in Zuidoost Azië. Na 2 dagen heerlijk te hebben gewandeld, was het weer tijd om het vliegtuig in te stappen naar Thailand. Ruim van te voren verschenen we op het vliegveld en zaten we te wachten totdat we konden inchecken, een half uur voordat onze vlucht zou vertrekken was de incheckbalie nog steeds niet bekend, toch maar even gevraagd of we wel goed zaten.
Dat bleek dus duidelijk niet het geval te zijn, wij zaten namelijk heerlijk in Terminal 1 te wachten terwijl we moesten inchecken in Terminal 2....:S Deze Terminal bleek een kwartier verwijderd te zijn van Terminal 1, geloof je toch niet! Wij onze vlucht gemist, en de gezelligheid was ver te zoeken. Gelukkig konden we een uur later vertrekken, maar niet voordat we de bankrekening van Air Asia hadden gespekt.
Onze bestemming in Thailand was Phuket, natuurlijk vanwege de prachtige Andaman kust. Welbekend van de film The Beach en de Golden Gun van James Bond. Vanuit Phuket hebben we verschillende bounty achtige eilandjes bezocht, waaronder het bekende Ko Phi Phi.
Na Phuket zijn we zuidwaarts vertrokken naar Krabi. Hier vanuit hebben we weer verschillende eilanden bezocht met een traditionele longtail boat. Helaas is het regenseizoen begonnen waardoor in de middag donkere wolken zich samenpakten. Verder hebben we hier in Krabi een Elephant trekking gedaan, en was ik de gelukkige om een van de olifanten de wassen en ondertussen werd ik ook gewassen...:) Hiernaast heb ik nog een van de rosten beklommen. Krabi is namelijk een van 10 beste plekken om te klimmen.
Vanuit Krabi zijn we vertrokken naar de Golf van Thailand, hier hebben we een heerlijk weekje doorgebracht op Koh Phangan ondanks dat het grootste deel van de tijd bewolkt of regenachtig was. Genoeg barretjes dus het Nederlands elftal ook gezellig aan kunnen moedigen. Dit eiland staat bekend om de Full Moon parties, helaas hadden we deze net gemist, maar dat mocht de pret niet drukken.
Na Koh Phangan was het tijd voor onze laatste bestemming, namelijk Bangkok. Deze stad staat bekent om het goedkope shoppen, dus dit hebben we dan ook voornamelijk gedaan, naast ook de bekende dingen bezocht te hebben zoals de Wat Pho en de Grand Palace.

Bedankt voor jullie reacties, en tot snel in Nederland.

Vanuit Bangkok,

Cheers

De Oosterse Wereld

Na 3 dagen heerlijk te hebben uitgerust op Bali, zijn we verder gereisd naar de Gili Eilanden een eilandengroep ten noordwesten van Lombok om 2 vriendinnen van Nikki te ontmoeten. Op de Gili eilanden kan je genieten van het mooie koraal en de helderblauwe zee. Hier hebben we dan ook weer lekker van de zon genoten en veel gesnorkeld. De laatste dag kwam ik Herman nog tegen, moest hem wel even wakker schudden, toch grappig om elkaar op zo een eiland te zien.
Nadat we een beetje klaar waren met de zon, zee en strand hebben we de boot teruggepakt naar Bali. Indonesië staat nou niet echt bekend om het goede openbaar vervoer, korte afstanden kunnen lang duren, en na 17:00 rijdt the openbaar vervoer niet meer...:S
Na een lange reis waren we aangekomen in Ubud, dit ligt in centraal Bali. In Ubud kan je nog de traditionele cultuur van Bali vinden met veel zang en dans en verder veel kunst. We hebben hier wandelingen door de rijstvelden gemaakt, geshopt, scootertje gereden, veel apen gezien en naar dansvoorstellingen gegaan.
Na Bali hebben we de oversteek gemaakt naar Java om de vulkaan Bromo te bezichtigen. Een prachtig nationaal park, waar verschillende actieve en non-actieve vulkanen staan. Helaas is het regenseizoen nog niet helemaal afgelopen waardoor we vaak in de middag een flinke bui hadden, doe je niks aan.
Onze volgende stop was Yogyakarta, we hadden al van veel mensen gehoord dat Yogyakarta een leukere stad is dan Jakarta. In deze stad zagen we veel Nederlandse invloeden waaronder het ‘'waterkasteel'' en ‘'Vredeburg''. Het leukste vonden wij om lekker door de stad te slenteren, de markt te bezichtigen en lekker Indonesisch te eten.
Vlakbij Yogya ligt Borobodur, dit is de grootste Buddha tempel van Azië en dus van de wereld. De vorm van de tempel lijkt op een piramide en elke cm2 is vakkundig bewerkt, zeer indrukwekkend.
In Yogyakarta hebben we het vliegtuig gepakt naar Singapore en hebben we de drukte en chaos achter ons gelaten. Het was echt een verademing om in Singapore aan te komen, ik zou geen stad kunnen opnoemen in Europa waar het zo schoon/netjes en veilig is. Vanuit Singapore zouden we de trein pakken naar Kuala Lumpur, alleen hadden we op een half uur de trein net gemist. De volgende trein vertrok 10 uur later, waardoor we van de gelegenheid mooi gebruik hebben gemaakt om Singapore van dichtbij te bekijken. Super mooie stad, mits je van hoogbouw houdt. In de avond hebben we dan uiteindelijk de trein naar KL gepakt, om van hieruit de bus te pakken naar de Cameron Highlands.
De Cameron Highlands staat bekend om de prachtige theevelden en het milde klimaat. Gemiddelde temperaturen tussen de 20 en 25 graden, ideaal! Dit is dan ook de enige plek waar aardbeien groeien in Maleisie, heel leuk allemaal, maar niet de reden waarvoor we waren gekomen.
In de 2 dagen dat we hier zijn gebleven, hebben we veel theeplantages bezocht en lange wandelingen gemaakt door de theevelden.
De volgende bestemming van Maleisië voordat we het vliegtuig zouden instappen naar Borneo is de Taman Negara. Deze is beroemd om haar jungle, de oudste van de wereld in hoeverre je dat kan zien dan. Na 1 dag in de jungle te hebben gelopen, kwamen we toch wel tot de conclusie dat we nog niet echt goed voorbereid waren. De paden waren heel slecht waardoor de afstanden iets langer duurden dan waren begroot, en de jungle in gekleed in een korte broek en hemdje was misschien ook niet zo een goed idee, maar daar kan Nikki iets meer over vertellen...
De 2^e dag hebben we maar besloten om een gids te nemen, en zijn we ondergronds gegaan, waar we een tocht door de grotten hebben gelopen, of naja meer gekropen. Het is maar goed dat ik de afgelopen weken op dieet was, anders was ik er nooit doorheen gekomen, kruipend moest je soms door de grotten...:S
Het enige van Taman Negara wat een jammer was, is dat je na een dag hard ploeteren niet lekker een biertje kon drinken, omdat dit simpelweg niet werd verkocht, nergens.. best raar!
Vanuit Kuala Lumpur vliegen we naar Sandakan, in Borneo. Momenteel zitten we dus in KL, bijkomen van de hitte in de jungle....

Vanuit Kuala Lumpur,

Cheers

Nieuw-Zeeland

18 April begon ik dan met mijn rondreis langs de kust van het zuider eiland. Het begon gelijk goed, lekker zonnetje, leuke groep toppie dus. Onze eerste stop was Kaikura, dit plaatsje staat bekent om de vele dolfijnen en zeeleeuwen die hier voor de kust zwemmen. In Zuid-Amerika had ik iemand ontmoet die vertelde dat je dit echt moet doen. Een van de weinige plekken in de wereld waar je met wilde dolfijnen kunt zwemmen. Wetsuit aangetrokken en vervolgens de boot op. Na 20 minuten de eerste school dolfijnen gespot, meteen het water in en eerlijk is eerlijk het was super leuk. Wel een beetje vermoeiend omdat je de dolfijnen moet entertainen anders zwemmen ze gewoon langs je voorbij, ik moest dus de hele tijd geluiden maken, onder water zwemmen en rondjes draaien, maar dat was het allemaal meer dan waard....:)

Vervolgens zijn we doorgereden naar Picton, waar veel mensen van de bus stapten om naar het noorder eiland te gaan, en er kwamen weer veel nieuwe mensen bij die daar vandaan kwamen.
De volgende dag naar het Abel Tasman gegaan waar een prachtige Abel Tasman
park ligt, genoemd naar de ‘'ontdekker'' van Nieuw-Zeeland de welbekende Abel Tasjam juist ja. Het weer was nog steeds prachtig ondanks de bomen geel en bruin kleuren. Deze regio kent dan ook de meeste zonuren van NZ en staat bekend om haar vele wijnvelden, want wijn dat drinken ze hier wel.
In het Abel Tasman park een mooie hiking gedaan, had meer het idee dat ik in een tropisch land was dan in NZ. Langzaam maar zeker kwamen we dichterbij de westkust ook wel wetcoast genoemd, 3x raden waarom, juist ja. Op weg naar de westkust zagen we de donkere wolken al hangen...:(

De eerste avond langs de westkust verbleven we in een nietszeggend dorpje waar weinig tot niks te beleven viel, dus werd er een verkleedfeestje georganiseerd. Eerst even langs de schalm gegaan om alle kledij te verzamelen, en langzaam maar zeker kwam het feest op gang. Het eindigde diep in de nacht en het was een groot succes.
Onze volgende bestemming was Frans Josef waar de bekendste gletsjers van NZ liggen. Op de foto's zag het er idd prachtig uit, maar helaas hebben we deze gletsjer niet in het echt kunnen aanschouwen door de hevige regenval. Langs de westkust valt er gemiddeld 6 tot 7 meter per jaar, en dat heb ik gemerkt..:) Het skydiven wat ik op het programma had staan ging vanzelfsprekend ook niet door, het schijnt dat het hier een van de mooiste plekken is om te doen, mits het niet regent, wat meer regel dan uitzondering is.
Langs de wetcoast zijn we verder gereden naar Queenstown, dit is de adventure stad van NZ, maar staat meer bekent als partystad, en dat klopt wel een beetje.
In Queenstown had ik wederom skydiven geboekt, dit keer ging het niet door doordat het regende maar doordat het te hard waaide...:S Om toch wat adrenaline te krijgen heb ik de Neevis Bungy geboekt van 134 meter. Tot me verbazing was ik niet eens zo heel zenuwachtig totdat ik over de reling keek, oeiiii Super mooi, in Afrika kan je van 206 meter springen dus ik heb weer iets om naar uit te kijken..
Na Queenstown zijn we naar Millford gereden, waar je de prachtige fjorden kan bezichtigen per boot. Op de foto's zag het er wederom prachtig uit, maar doordat het zo hard regende en zo veel wind stond maakte het de boottocht wel spectaculair, met watervallen die ipv naar beneden naar boven gingen door de harde wind.
Uiteindelijk naar het zuidelijkste puntje van NZ gereden, gelukkig klaarde het weer een beetje op, zodat we wat meer te zien kregen van dit prachtige land. Alleen al als je in de bus zit, is het prachtig. Hier hebben we veel zeehonden en zeeleeuwen gezien, voor die zeeleeuwen zijn mooie beesten.

Het was tijd om rechtsomkeer te maken en terug te gaan naar Christchurch. Onderweg nog in Queenstown gestopt, waar ik samen met een paar andere een mountainbike had gehuurd om vervolgens lekker door de plassen te crossen. En vervolgens een heerlijk een Ferger burger gegeten (de beroemdste burger uit NZ) omdat hij zo groot is.
Van Christchurch verder gevlogen naar Bali, waar ik eindelijk weer werd herenigd met Nikki. Hebben een luxe hotel geboekt, ik was namelijk wel weer ff toe aan vakantie, na al dat backpacken...:) Zijn nu druk bezig om onze reis door Zuid-Oost Azië uit te stippelen.

Vanuit het zonovergoten Bali,

Cheers,

Lazy Fiji

Jajajajajaja eindelijk was het dan zover FIJI....:)!!!!! Maar niet voordat ik Santiago had bezichtigd en een heerlijk weekje in Pucon had doorgebracht. Aangekomen in Santiago was het echt uitgestorven, dit kwam doordat het Pasen was. Restaurants leeg, bars leeg, kortom er viel weinig te beleven en ik kon nauwelijks geloven dat hier 4 miljoen mensen wonen. In Santiago heb ik dan ook eerlijk gezegd weinig gedaan, de stad is nauwelijks de moeite waard voor een bezoek. Na 2 nachtjes doorgebracht te hebben in Santiago heb ik de nachtbus teruggepakt naar Pucon.
Het was heerlijk om een weekje in hetzelfde bed te slapen met je eigen badkamer, en niet steeds me tas in- en uit te pakken. Helaas heb ik in deze week weinig kunnen kajakken omdat er niet genoeg water in de rivier stond, gelukkig zijn hier tal van andere outdoor activiteiten mogelijk
Zo heb ik een dag de vulkaan Villarrica beklommen. Normaal gesproken kan je deze vulkaan alleen beklimmen met een gids, en daar moet je dus dik voor betalen. Het geluk was dit keer aan mijn zijde. In Pucon heb ik een Spanjaard ontmoet die in Spanje gids is en daardoor toestemming had om de vulkaan zonder gids te beklimmen. Voor het verhaal moest ik me voordoen als een professionele klimmer uit Holland, deze rol heb ik dankbaar op me genomen..:) De wandeling naar de top van de vulkaan was werkelijk prachtig. Vooral omdat we de laatste 800 meter over sneeuw en ijs moesten lopen met ijsschoenen aan. Op de top aangekomen hebben we helaas geen lava kunnen zien doordat er teveel rookontwikkeling was, maar dat mocht de pret niet drukken. Op de weg naar beneden zagen we alle andere groepen die met een gids liepen, gelukkig heb ik daarvan kunnen distantiëren...:)
Onderaan de berg was er geen taxi te bekennen heel vervelend, gelukkig kwam er net een bus aanrijden met alleen maar meiden van de universiteit, die zo vriendelijk waren om ons een lift te geven.
Na een klein weekje was het weer tijd om afscheid te nemen, en heb ik de bus naar Santiago gepakt waar het vliegtuig naar Fiji aan het wachten was.
In Fiji meteen een hostel gezocht waar ik meteen kennis had gemaakt met Fiji's Bounty Rum, lekker spul alleen beetje jammer dat er 58% alcohol inzit.
De volgende ochtend naar de haven gegaan waar ik een Bula pas heb gekocht (Bula betekent hoi, proost en 38 andere dingen), met deze pas kon ik onbeperkt van eiland naar eiland hoppen. Mijn Fiji chill vakantie begon goed met regen en rukwinden. Na 5 uur varen kwam ik aan op mijn eerste eiland en gelukkig klaarde het weer meteen op. Bij elk eiland waar je aankomt wordt je begroet me een Bula lied en dans, en wordt er verteld dat je eindelijk thuis bent.
Op de eilanden is verder weinig te doen, iedereen is aan het luieren in een van de vele hangmatten, als er wordt getrommeld dan is het etenstijd en daarna keer je weer terug naar je hangmatje. Alles gaat hier op Fiji tijd, en de nationale bezigheid is luieren. Door de hitte gaat iedereen vroeg naar bed en staat iedereen vroeg weer op.
De rest van de dagen heb ik veel gesnorkeld, over een van de vele stranden gelopen, veel gelezen, gekeken naar prachtige zonsondergangen en lekkere pilsjes gedronken.
Na een week was ik er eerlijk gezegd ook wel weer klaar mee, het niks doen maakt je zo moe. Kortom ik heb een heerlijk weekje gerelaxt maar ben blij dat ik vandaag ben aangekomen in Christchuch. Doordat ik begin mei een vlucht naar Bali heb, heb ik besloten om alleen het zuider-eiland te doen. Heb net een buspas gekocht en morgen vertrek ik meteen met me rondreis.

Vanuit het herfstachtige Christchurch

BULA!!!!!!!!!!

Patagonia

Na alle drukte in Buenos Aires heb ik me biezem gepakt en ben ik in het vliegtuig gestapt naar Ushuaia ook wel bekend als de meest zuidelijkste stad van de wereld oftewel ‘'The end of the World). Van hieruit vertrekken de meeste excursies naar Antarctica, helaas paste dit niet in de planning...
Met de zomer nog in me bol vetrok ik richting Ushuaia. In Ushuaia zag de zomer er iets anders uit dan ik was gewend, namelijk temperaturen van 5 graden met een ijskoude wind en regen, stond ik dan op het vliegveld met me slippers, korte broek en T-shirt....:S In Ushuaia moest ik dus noodgedwongen mijn zomerkleren inruilen voor winterkleren, en dat voelde niet goed. Ondanks dat het koud was in Ushuaia maakt de natuur hier veel goed. Uitgestrekte landschappen en waar je in een dag rijden geen een andere auto tegenkomt, laat staan een dorp.

In Ushuaia vetrok ik met een groepsreis naar Santiago en onze eerste stop was nationaal park Torres del Paine. In het nationaal park heb ik samen met 4 andere jongens een 4-daagse trekking gelopen, zeg maar de Nijmeegse vierdaagse maar dan bergop en bergaf. In het nationaal park ben je helemaal afgesloten van de bewoonde wereld, dus dat betekende dat we alles moest meesjouwen, maar dat was het allemaal meer dan waard. Alleen snachts was het iets minder, met temperaturen van onder 0 was het behoorlijk afzien.
Na 4 dagen werden we herenigd met de rest van de groep en stond er een heerlijke Argentijnse bbq op ons te wachten, en na 4 dagen droog brood, pasta en noodles smaakte dat meer dan goed.
Na Torres del Paine zijn we verder gereden naar El Calafata, naar het volgende park (er zouden nog vele volgen) Los Glaciares. Het nationaal park bestaat 30% uit ijsvlakte, en is de grootste buiten Antarctica, de gletsjers strekken zicht uit over een lengte van 30 km.
Eerst met een boot lang de gletsjers gevaren waar we grote stukken ijs zagen vallen in het water, heel indrukwekkend. Daarna hebben we de gletsjers van boven bezichtigd.
Onze volgende bestemming was El Chalten waar we de wel al bekende Fritz Roy hebben beklommen, 5 uur bergop gelopen om vervolgens van een prachtig uitzicht te genieten.
De volgende dag stond ijs-klimmen op het programma dat betekent eerst 3 uur hiken naar een basecamp waar je al je materiaal krijgt, om vervolgens de gletsjer op te gaan. Echt een mooie ervaring om daadwerkelijk over een gletsjer te lopen, vooral omdat ik er al zoveel had gezien. De lichtblauwe kleuren die je ziet zijn echt indrukwekkend, na een uur op het ijs gelopen begonnen we met ijsklimmen, dit viel een beetje tegen omdat de ijswand ‘'maar'' 7 meter hoog was, maar dat mocht de pret niet drukken. Na het ijsklimmen moesten we de ijs-expeditie stopzetten omdat er te veel wind stond, in NL zijn we wel wat wind gewend maar hier in Patagonia weten ze wat echt wind betekend! Het weer hier kan van het ene tot het andere moment 160 graden draaien, maarja dat maakt ook wel weer een beetje spannend.
Na El Chalten hebben we een aantal dagen in de truck gezeten om op tijd aan te komen in Santiago. Wegen zijn veelal slecht begaanbaar veel grindpaden en dus geen verharde wegen waardoor we weinig km's konden maken. Doordat de natuur hier zo mooi is, is het totaal geen straf om in de eerste versnelling door de gebergte te rijden
Tijdens deze ‘'drivings day's'' hebben we veel nachten doorgebracht in de vrije natuur, gewoon rijden en als er een mooie spot was, gewoon stoppen en tentje opzetten. Prachtige zonsondergangen gezien, fikkie steken en veel wijn drinken. Chili is een echt wijnland, waar wijn goedkoper is dan bier en tsja dan is de keuze natuurlijk makkelijk gemaakt..

Gister aangekomen in Pucon, dit is onze laatste stop voordat ze eindigen in Santiago. Morgen gaan we een vulkaan beklimmen waarna we verder rijden naar Santiago.
Na Santiago zal ik de bus terugpakken naar Pucon waar ik een week bij een Amerikaanse familie zal verblijven die ik in Cumbuco heb ontmoet. Zij hebben een wildwater kayakking school (http://www.peruwhitewater.com/) dus hier zal ik me voornamelijk mee gaan bezighouden, totdat ik 9 april naar Fiji vlieg....Me like!

Vanuit het natuurschone Pucon,

Cheers

Buenos Aires

Hier weer een berichtje, dit keer vanuit Buenos Aires. Ik was geëindigd in Rio, zoals gezegd heb ik de 2^e week in Rio niet veel bijzonders gedaan, lekker geluierd op het strand, boekje lezen, biertjes drinken, voetfully spelen een veel steak eten....je kent het wel. Het enige toeristische wat ik heb gedaan is de Carcovado bezocht, op deze berg staat het grote Jezus-beeld, behalve dat dit beeld groot is, was het uitzicht adembenemend.
Verder heb ik geprobeerd om mijn kostenpatroon enigszins aan te passen, ik dacht dat ik alles toch wel ruim gebudgetteerd had maar dat valt toch ff tegen. Ik heb mijn dagelijkse bezoek aan het restaurant moeten ombuigen naar de supermarkt. Wat overigens totaal geen straf is, omdat de steak hier van buitengewone kwaliteit is en lekker cheap..:) Verder heb ik besloten om meer gebruik te maken van het openbaar vervoer ipv de taxi...

Na Rio heb ik besloten om het vliegtuig te pakken richting Florianopolis, dit is ongeveer 1,5 uur vliegen en staat bekend om haar goede golven en wind. Ik was van plan om me kite-skills een beetje bij te werken, maar helaas de wind was niet goed, dus ben ik niet het water op gegaan. Gelukkig zat ik in heel gezellig hostel waar heel gezellig werd gedronken. In Floripe heb ik mijn daginvulling ongewijzigd gelaten, kortom lekker genoten van de zon, strand en steak. Na 3 dagen doorgebracht te hebben in Floripe ben ik met 3 jongens uit Wales doorgereisd naar de Iguazu Falls. De Iguazu Falls liggen op de grens met Argentinië, en zijn de grootste in Zuid-Amerika en strekt zich uit over een lengte van 2300 meter en telt circa 275 watervallen, meer dan genoeg dacht ik zo. Kan niet anders zeggen dat het, het mooiste natuurverschijnsel is wat ik tot nu toe heb gezien, overal waar je kijkt gewoon watervallen (zie foto's).
Na 6,5 maand was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen van Brazilië, om vervolgens de watervallen vanaf de Argentijnse kant te bezichtigen. Het eerste wat mij opviel in Argentinië is dat het bijna 2 keer zo goedkoop is dan in Brazilië, en dat is meer kan welkom. We zaten in een hostel wat meer iets weg had van een 4 sterren hotel, heel vervelend allemaal. Gelukkig hadden we nog tijd om de watervallen te bezichtigen dit keer dus van de Argentijnse kant. Wat wederom weer prachtig was.

Na de watervallen was het tijd voor Buenos Aires, en het leuke van Argentinië is dat de bussen super de luxe zijn, met als klap op de vuurpijl de champagne die werd geserveerd.... Vorige week woensdag ben ik aangekomen in BA, en kan niets anders zeggen dat deze stad gewoon heel groot is. BA voelt gewoon heel westers aan met uiteraard veel invloeden uit Spanje.
Naast de culturele bezienswaardigheden staat BA natuurlijk ook bekent om haar goede uitgaansleven, en daar heb ik natuurlijk maximaal van geprofiteerd. Met als hoogtepunt afgelopen zaterdag PACHA. Een super mooi feest waar we tot laat na zonsopkomst nog lekker stonden te dansen, tot het om 8 uur toch echt tijd was om terug naar het hostel te gaan.
Nu lijkt het misschien dat ik alleen maar ben uitgegaan, maar dat is natuurlijk niet zo. We hebben urenlang door de vele verschillende wijken van BA gelopen, naar een wedstrijd van BOCA geweest, en jaja Maradonna nog gezien, dit keer werkte me zoom-functie niet optimaal dus helaas geen foto's van Pluisje.

Verder moest ik me noodgedwongen bezig houden met shoppen. Morgen vlieg ik namelijk naar Ushuaia, de uitkoek van de wereld, waar de temperaturen drastische lager liggen dan ik de afgelopen maanden ben gewend. Vanuit Ushuaia zal ik mijn reis vervolgen naar Santiago, alleen is het nog niet helemaal duidelijk hoe goed de wegen begaanbaar zijn in en rond Santiago, dus misschien zullen we moeten uitwijken naar een andere stad wegens een ernstige aardbeving.

Vanavond ga ik op de valreep nog naar een tangovoorstelling, ben benieuwd.....

VanuithetgezelligeBA,

Cheers

Rioooooooo de Janeeeiiiirooooo

Afgelopen week was het dan zover, carnaval in Rio. Ik heb maar besloten om een week langer in Rio te blijven om bij te komen van carnaval, en om iets te kunnen zien van de stad. Maargoed later meer over Carnaval.
Ik was geëindigd in Brasilia, de hoofdstad van Brazilië. Brasilia staat voor groot, modern en veel, heel veel architectuur. Leuk om het gezien te hebben maar meer ook niet. Het nadeel is dat je alles met de taxi moet doen, omdat niks op loopafstand is, en savonds is er weinig tot niks te doen. Na 2 dagen sightseeing was het tijd om onze backpack te pakken, en verder te rijden naar nationaal park Da Chapada Dos Veadeiros, juist ja die. De afstanden in Brazilië zijn groot en de wegen zijn veelal slecht. Na 2 dagen rijden zijn we dan aangekomen bij het nationaal park, waar we 3 dagen zijn gebleven.
Het nationaal park staat bekend om haar vele watervallen, dus dat betekend dat er veel gelopen moet worden van de ene waterval naar de andere, maar het was meer dan de moeite waard. De volgende dag stond in het teken van verschillende sportactiviteiten. We begonnen met een wandeltocht tussen de boomtoppen, abseilen van een waterval en een tokkelbaan. Dat is natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar dit was niks in vergelijking met cliffdiving. In de ochtend vertelde de gids dat het mogelijk is om van 8, 12 en 20 meter te springen. Toen hij dat zei was ik een en al oor. De 8 en 12 meter rots was ik zonder kleerscheuren vanaf gekomen, dus het was tijd om naar de 20 meter rots te lopen. Na enige aarzeling gesprongen, maar het was meer dan de moeite waard, nog nooit eerder zo'n adrenalinekick gevoeld.
De 3^e dag zijn we met een deel van de groep naar een waterval gegaan, koelbox gevuld met lekkernijen en het bleef nog lang gezellig.

Onze volgende stop was Rio waar ik me voornamelijk heb beziggehouden met karnaval vieren. Na aankomst met de hele groep uit eten gegaan, en vervolgens afscheid genomen, omdat ik de volgende dag naar een hostel zou verhuizen.
Het eerste wat mij opviel behalve dat het karnaval is, is dat iedereen met sport bezig is. Op het heetst van de dag zie je jong en oud joggen, volleyballen en fitnessen, maar dat is natuurlijk niet waarvoor ik was gekomen...:)
Karnaval wordt door de cariocas (inwoners van Rio) gevierd op straat en niet verkleed maar gewoon in je zwemshort of bikini. Het meest bekend zijn de bloco's elke buurt heeft zijn eigen bloco of zelfs meerdere. Een bloco is niets meer dan een truck waarop wordt gezongen met daarachter een sambaschool en daarachter de massa. Zegmaar een soort van fastforward maar dan zonder dj's en 10 keer langzamer.
In mijn hostel heb ik een Engelsman ontmoet, die de eerste 23 jaar in Rio heeft gewoond. Met zijn vrienden heb ik karnaval gevierd, zoals de locals dat doen dat betekend: om 12 uur melden op een plein waar de pilsjes worden genuttigd vervolgens als iedereen warm is gedraaid begint de bloco ongeveer 2 uur later, de meeste blocos duren 3 uur en eindigen op het strand, vervolgens kom je bij op het strand eet je snel iets en zorg je dat je op tijd ben voor de volgende bloco, die om 12 uur meestal eindigen.

Tijdens karnaval ben ik ook naar de sambadrum geweest, dit is wat de meeste mensen kennen van karnaval, waar je de sambascholen kan zien met alle kostuums. De tickets zijn duur waardoor je hier weinig cariocas ziet, maar het was meer de moeite waard. Elke school heeft een uur tot anderhalf uur de tijd, en gemiddeld zitten er 5000 mensen in een school, en ik kan je vertellen dat is een lange optocht.
Helaas niet overal foto's van kunnen nemen, een camera meenemen is soms te gevaarlijk maar tot op heden is alles goed gegaan.

Zoals gezegd blijf ik een week langer in Rio, heb 2 jongens ontmoet uit Duitsland die semiprofessioneel voetfully spelen, en die hebben voor 6 weken een app gehuurd. Kortom alles onder controle hier in Rio..

Vanuit het swingende Rio,

Cheers

De Amazone

Mijn Zuid-Amerika avontuur is dan eindelijk van start gegaan. Op 18 januari moest ik me in Manaus melden, om de medereizigers te ontmoeten. De volgende ochtend vertrokken we vroeg, eerst per jeep en later per boot naar onze lodge midden in de jungle. Het eerste wat opvalt als je door de Amazone vaart is dat de boomstammen de eerste 8 meter helemaal kaal zijn. Dit komt door het hoge waterverschil, in het regenseizoen stijgt het water hier 11 meter. Tijdens mijn verblijf in de jungle was de waterspiegel al met 3 meter gestegen.
Na aankomst begonnen we gelijk aan een trekking van 2 uur, om vervolgens een nacht midden in de jungle door te brengen, hangmatje mee, een mosquitonet en niet te vergeten een paar flessen cachacha...:) Tot ieders verbazing had iedereen goed geslapen, voor de meeste was het de eerste nacht in een hangmat en er zouden nog velen volgen.
De volgende twee dagen veel trekkingen door de jungle gedaan, veel watervallen bezocht, piranha's gevangen en gegeten, en savonds nog krokodillen gespot. Helaas niet veel wilde dieren kunnen spotten, dit komt simpelweg doordat de Amazone te dichtbegroeid is, en de dieren genoeg tijd hebben om zich te verschuilen, als er een groep van 18 kwekkende toeristen voorbij komt lopen. Het probleem is als je door je jungle loopt dat je van alles hoort, maar je helemaal niks ziet.
Tijdens een van onze trekkingen kwamen we langs een dorpje, of zeg maar gerust een paar verdwaalde hutjes, maar het was zeer interessant om te zien hoe de lokale bevolking leeft van de Amazone. Zonder enige vorm van luxe, hebben ze een prima leven. Alles halen ze uit de jungle, van medicijnen tot wapens.

Na 3 nachten doorgebracht te hebben in de jungle zijn we teruggegaan naar Manaus, om de volgende dag op de boot te stappen naar Porto Velho. Deze stad ligt ongeveer 1000 km ten zuiden van Manaus, en de enige methode om hier te komen is per boot of vliegtuig.
We werden er al op voorbereid dat het geen luxe boottochtje zou worden, nou dat hebben we gemerkt. We sliepen met ongeveer 60 locals op het dek, kortom aan gezelligheid was geen gebrek. De boot ging tergend langzaam, mede doordat we stroomopwaarts vaarden. 5 Nachten hebben we doorgebracht op deboot, zonder er ook maar een keer vanaf te kunnen. Dat betekende dat naarmate het einde in zicht kwam, de kwaliteit van het eten en drinken ook sterk achteruit ging. Iedereen heeft het overleefd, de een kwam nog groener van de boot dan de andere, maar ach het is een adventure.
De bar op het bovenste dek had een belangrijk aandeel, dat de meeste zich prima vermaakt hebben.

Na onze jungle-boottrip zijn we verder gegaan naar Pocone, hier begon onze trekking door de Pantanal. De Pantanal is het grootste eco-reservaat van de wereld ter grootte van 230.000 km2, zeg maar zo groot als de helft van Frankrijk. In de Pantanal is het beter om wilde dieren te spotten omdat dit gebied minder dichtbegroeid is dan de Amazone. Vooral veel krokodillen gezien, vogels in alle kleuren en maten, aapjes noem ze maar op. Hier heb ik ook voor het eerst paardgereden, omdat stukken land deels onder water zijn gelopen was het alleen per paard mogelijk om op sommige plekken te komen.

Na de Pantanal zijn we in 2 dagen naar Brasilia gereden, hier zijn we gister aangekomen. Plannen waren er al in de 19^e eeuw om een stad in het binnenland van Brazilië te ontwikkelen, om zo iets te doen aan de hoge werkloosheid in het binnenland van Brazilië. In 1960 is begonnen met de bouw van de nieuwe hoofdstad, en in nog geen 3 jaar tijd was te stad Brasilia voltooid.

Vrijdag vertrekken we via verschillende nationale parken naar Rio.........:D

Vanuit het moderne Brasilia,

Cheers