Mijn Zuid-Amerika avontuur is dan eindelijk van start gegaan. Op 18 januari moest ik me in Manaus melden, om de medereizigers te ontmoeten. De volgende ochtend vertrokken we vroeg, eerst per jeep en later per boot naar onze lodge midden in de jungle. Het eerste wat opvalt als je door de Amazone vaart is dat de boomstammen de eerste 8 meter helemaal kaal zijn. Dit komt door het hoge waterverschil, in het regenseizoen stijgt het water hier 11 meter. Tijdens mijn verblijf in de jungle was de waterspiegel al met 3 meter gestegen.
Na aankomst begonnen we gelijk aan een trekking van 2 uur, om vervolgens een nacht midden in de jungle door te brengen, hangmatje mee, een mosquitonet en niet te vergeten een paar flessen cachacha...:) Tot ieders verbazing had iedereen goed geslapen, voor de meeste was het de eerste nacht in een hangmat en er zouden nog velen volgen.
De volgende twee dagen veel trekkingen door de jungle gedaan, veel watervallen bezocht, piranha's gevangen en gegeten, en savonds nog krokodillen gespot. Helaas niet veel wilde dieren kunnen spotten, dit komt simpelweg doordat de Amazone te dichtbegroeid is, en de dieren genoeg tijd hebben om zich te verschuilen, als er een groep van 18 kwekkende toeristen voorbij komt lopen. Het probleem is als je door je jungle loopt dat je van alles hoort, maar je helemaal niks ziet.
Tijdens een van onze trekkingen kwamen we langs een dorpje, of zeg maar gerust een paar verdwaalde hutjes, maar het was zeer interessant om te zien hoe de lokale bevolking leeft van de Amazone. Zonder enige vorm van luxe, hebben ze een prima leven. Alles halen ze uit de jungle, van medicijnen tot wapens.

Na 3 nachten doorgebracht te hebben in de jungle zijn we teruggegaan naar Manaus, om de volgende dag op de boot te stappen naar Porto Velho. Deze stad ligt ongeveer 1000 km ten zuiden van Manaus, en de enige methode om hier te komen is per boot of vliegtuig.
We werden er al op voorbereid dat het geen luxe boottochtje zou worden, nou dat hebben we gemerkt. We sliepen met ongeveer 60 locals op het dek, kortom aan gezelligheid was geen gebrek. De boot ging tergend langzaam, mede doordat we stroomopwaarts vaarden. 5 Nachten hebben we doorgebracht op deboot, zonder er ook maar een keer vanaf te kunnen. Dat betekende dat naarmate het einde in zicht kwam, de kwaliteit van het eten en drinken ook sterk achteruit ging. Iedereen heeft het overleefd, de een kwam nog groener van de boot dan de andere, maar ach het is een adventure.
De bar op het bovenste dek had een belangrijk aandeel, dat de meeste zich prima vermaakt hebben.

Na onze jungle-boottrip zijn we verder gegaan naar Pocone, hier begon onze trekking door de Pantanal. De Pantanal is het grootste eco-reservaat van de wereld ter grootte van 230.000 km2, zeg maar zo groot als de helft van Frankrijk. In de Pantanal is het beter om wilde dieren te spotten omdat dit gebied minder dichtbegroeid is dan de Amazone. Vooral veel krokodillen gezien, vogels in alle kleuren en maten, aapjes noem ze maar op. Hier heb ik ook voor het eerst paardgereden, omdat stukken land deels onder water zijn gelopen was het alleen per paard mogelijk om op sommige plekken te komen.

Na de Pantanal zijn we in 2 dagen naar Brasilia gereden, hier zijn we gister aangekomen. Plannen waren er al in de 19^e eeuw om een stad in het binnenland van Brazilië te ontwikkelen, om zo iets te doen aan de hoge werkloosheid in het binnenland van Brazilië. In 1960 is begonnen met de bouw van de nieuwe hoofdstad, en in nog geen 3 jaar tijd was te stad Brasilia voltooid.

Vrijdag vertrekken we via verschillende nationale parken naar Rio.........:D

Vanuit het moderne Brasilia,

Cheers