Goodbye Windtown

Nog 1 nachtje slapen en dan vertrek ik naar Manaus. Manaus is de grootste stad van de Amazone, en telt ongeveer 2 miljoen inwoners van hieruit vetrekken de meeste expedities naar de Amazone, zo ook dus die van mij.

Maargoed zover is het nog niet, ben druk bezig met het inpakken van mijn backpack, wat wel mee te nemen, wat niet mee te nemen... mmmm allemaal dilemma's.
Afgelopen twee weken rustig aan gedaan, heb even goed mijn rust gepakt, iets wat ik maar al te graag doe. Oud en nieuw heb ik hier in Cumbuco gevierd. Moest gewoon tot 10 uur werken, en daarna ben ik naar het centrum gegaan. Iedereen stond op het strand de meeste in het wit, omdat dit traditie is, dikke house op de achtergrond, cocktailtje in me hand, zeg maar Bloemendaal aan Zee om een mooie zomerse avond, maar dan zonder al die a-relaxte mensen, en 10 graden warmer, zo dus ongeveer....
Bijna 12 uur champagne in de aanslag, maar geen klok te bekennen, beetje lastig aftellen... maarja een minuutje eerder of later het nieuwe jaar vieren maakt ook niet veel uit.
Tot diep in de nacht lekker met me voetjes in het zand staan dansen, toen de caipirinha's zijn tol begonnen te eisen, en ik dus maar besloot me bedje op te zoeken.

De reis gaat nu eindelijk beginnen, heb afgelopen 5 maanden echt een leuke tijd gehad, vooral omdat ik met het virus van kiten besmet ben geraakt, ga dit in Nederland dan ook zeker oppakken. Ook het klimaat is hier heel aangenaam, elke dag temperaturen van 30 graden, en een lekker verkoelend windje. Na 5 maanden op 1 plek te hebben gezeten, vind ik het dus wel tijd om meer van het land te zien.
De plannen zijn enigszins wel een beetje aangepast, na Zuid-Amerika zal ik achtereenvolgens Fiji, Nieuw-Zeeland en Sydney aandoen, om vervolgens begin mei naar Bali te vliegen. Vanaf Bali zal ik samen met Nikki beginnen aan ons reis richting Bangkok.
Al met al geen slecht vooruitzicht....:D

Vanuit het zonnige Brasil,

Cheers

MERRY X-MAS

Terwijl bij jullie de schaatsen uit het vet kunnen worden gehaald, blijf ik me onverminderd insmeren met factor 30. Niet dat ik de kou, de sneeuw en de regen mis, maar ben toch wel een beetje blij voor jullie, dat mis ik toch maar mooi. Hier daarentegen merk ik weinig tot niks van het hele kerstcircus, geen gezellige kerstverlichting, geen mooie versierde etalages en geen kerstboom... Volgend jaar dan maar weer.

De maand december begon heerlijk rustig, na 2 drukke maanden was het wel weer ff lekker om wat meer vrije tijd te hebben. Heb daar dus dankbaar gebruik van gemaakt, om een paar avonden de spelletjes kingsen en mexxen te doen, wat we hier ook wel een lowseason-actie noemen, want als er geen wind staat, dan maar drinken. Het seizoen nadert het einde, waardoor de wind minder stabiel is, en soms een paar dagen met wat minder wind. Nog steeds genoeg wind om te kiten, maar helaas ben ik zo verwend dat ik alleen ga kiten als de wind echt goed is. Nog steeds zijn dat genoeg dagen, maar het worden er wel steeds minder.

Op dit moment zitten we helemaal vol, met o.a. veel Duitsers en dit zijn veelal mensen die zich met het ontbijt helemaal vol eten, waardoor ze de rest van de dag weinig tot niks bestellen. Lekker rustig voor mij, maar niet heel erg gezellig. Nederlanders houden toch wat meer van gezelligheid, maken een praatje doen een drankje en letten niet op elke cent, terwijl het tegenovergestelde soms wordt beweerd.

Afgelopen maand dus niet hele spannende dingen gebeurd, maar gelukkig is de maand nog niet afgelopen, wachten dus rustig af. Zijn nog wel een keer met een deel van hotel naar Mucaripe gegaan, een grote discotheek in Fortaleza met o.a. Reinier en Onna. Tijdens het iets te uitbundig dansen stuikelde Reinier per ongeluk over mijn been, daar kon ik iets meer om lachen dan hij. Hij zou het er niet bij laten, een paar dagen later toen ik een schone boxer aandeed brandde ik ongeveer me kamer uit, oorzaak > een paar fijngemalen chillies die aan de binnenkant van me boxer zaten..oeiiiii daar kon ik iets minder hard om lachen, maaar nog steeds wel een btje.. De strijdbijl hebben we hierna neergelegd, zodat we niet weer voor onaangename verassingen komen te staan.

Ohjaa en tussendoor ook nog me kite in tweeën gecrasht..

Tot zover mijn hoogtepunten, of moet ik zeggen dieptepunten, in ieder geval merry x-mas!

Hoogseizoen @ Windtown

Afgelopen twee maanden was het gezellig druk in Windtown. In oktober hadden we veel Nederlandse groepen (uitsluitend mannen), dus dat betekende gezellig slap ouwehoeren en veel bier drinken. Niet slecht om zo je vakantie door te komen. De baromzet is in deze maand dan ook hard gestegen, wat natuurlijk alleen maar positief is.
Eind oktober zijn er verschillende wedstrijden gehouden, waardoor het vooral in de avonduren een stuk gezelliger was in het centrum. De pro's die aan de wedstrijden meededen dronken gezellig een biertje mee, waardoor de feestjes tot in de late uurtjes doorgingen. Verstanding als ik ben, zorgde ik wel dat ik voor het licht thuis was, omdat ik diezelfde morgen weer fris en fruitig op het water moet staan. Een goede methode om van je hoofdpijn af te komen.
Begin november was het hier volle maan, en volle maan betekent hier in Cumbuco full moon sessies. Iets wat ik natuurlijk ook een keer moest doen. Na 2 nachten was het onbewolkt, en ben ik samen met twee andere jongens het water opgegaan om 11 uur savonds. Echt een super ervaring om in het donker met de glinstering van de maan het water op te gaan. Met kiten doe je eigenlijk veel op gevoel, waardoor het een stuk makkelijker was dan ik me had voorgesteld.

Mede doordat het zo druk was, is de tijd echt voorbij gevlogen. Alleen maar goed, ondanks dat ik het hier super naar me zin heb, heb ik nog maar weinig van het land gezien, gelukkig dat ik daar volgend jaar alle tijd voor heb. Met mijn Portugees gaat het niet zo goed, zeg maar gerust slecht, verder dan een paar woordjes ben ik nog niet gekomen, maar wat niet is kan nog komen, dus ik wacht het rustig af.
Naast alle drukte is Nikki 10 november aangekomen, ze heeft hier 2 weken heerlijk van de zon kunnen genieten. Gelukkig dat de meeste groepen net waren vertrokken, waardoor het hotel nog wel vol zat, maar het niet heel druk was bij de bar. Hierdoor kon ik af en toe wat eerder weg, en zijn we het weekend voordat ze vetrok samen weggeweest. Na twee dagen uitgerust en een kleurtje te hebben opgedaan, begon ze met haar eerste kiteles. Helaas heeft ze hier geen vervolg aan kunnen geven, doordat het heel moeilijk is om deze sport binnen twee weken goed onder de knie te krijgen. De liefde voor de sport ging niet zo ver om in Nederland in de koude Noordzee verder te oefenen.

Op mijn vrije dag besloten we om samen een buggytour door de duinen te nemen. Gedurende een uur scheur je door de duinen, een leuke manier om de omgeving beter te leren kennen. De volgende morgen waaide het weer ouderwets goed, na een paar dagen van zwakke wind. Had dus super veel zin om me eens lekker uit te sloven, zodat Nikki een paar mooie foto's kon nemen. Helaas stonden er nogal hoge golven waardoor het moeilijk is om door de branding te komen, waardoor ik door de eerste de beste golf werd gelanceerd, ondersteboven in het water terecht kwam, en mijn kite met een noodgang het water raakte..... resultaat: kite in 38 stukjes. Meteen naar de kitedokter gebracht, die hem weer netjes heeft gerepareerd. Een goedkope sport is het allerminst.....
Het laatste weekend dat Nikki hier was hebben we samen een autootje gehuurd, en zijn we samen naar Jericoacoara gereden. Dit is een dorpje wat ongeveer 400 km ten noorden van Cumbuco ligt. Jeri is gelegen in een natuurpark waardoor er geen verharde wegen zijn. Vlak voor Jeri is het mogelijk om een grote bus te nemen, alleen konden we deze bus niet echt vinden, waardoor we met onze VW over het strand moesten rijden. Na een paar keer vast komen te zitten, en veel gestrest zijn we dan uiteindelijk aangekomen in Jeri. Echt een schattig dorpje waar alle weggetjes van zand zijn, een soort van wintersportdorp met heel veel zand ipv sneeuw. Vanuit dit dorpje kan je kijken naar een prachtig zonsondergang, zodat de romantiek hoogtijdagen vierde. Na zonsondergang werden er capoeira-voorstellingen op het strand gegeven, en komen er allemaal kraampjes waar je cocktails kan bestellen.

Afgelopen dinsdag was het helaas weer tijd om afscheid te nemen, in Indonesië zullen we samen onze reis vervolgen.

Vanuit het zonnige Brasil,

Cheers

ps: foto's volgen snel als het internet weer zijn snelheid heeft gevonden......

Windtown still going strong!

Afgelopen maand is eigenlijk geruisloos voorbij gegaan. Ben al aardig ingeburgerd hier in Brazilië, alles gaat ‘'tranquilo'' rustig aan dus. Bij elke bar ben ik ondertussen wel bekend, moet tenslotte wel wat concurrentieonderzoek uitvoeren, niet geheel onbelangrijk.
Doordat het hotel ondertussen behoorlijk vol zit ben ik veel aan het werk, maar zolang ik elke ochtend op me boardje kan staan vind ik het helemaal prima. Afgelopen weken ook veel verschillende nationaliteiten op bezoek gehad, onder andere een familie uit Chili met wie ik volgend jaar een paar dagen ga kayaken, omdat ze in Pucon een kayakschool hebben. Op dit moment zit er een groep Nieuw-Zeelanders die super gezellig zijn, maar het is natuurlijk niet altijd gezellig. Heb ook een week een groep gehad waar iedereen om 9 uur naar ze bedje gaat, sta je dan gezellig achter de bar...;)
Het barwerk bevalt me nog uitstekend, vooral in de namiddag is het vaak gezellig als iedereen terugkomt van een dag kiten. Op dat moment ben ik druk bezig met het maken van caipirinha's, caipiroska's, uvaroska's, kiwiroska's, mojoti's en nog veel meer verschillende cocktails. Caipirinha wordt gemaakt van Cachaca wat de lokale drank is, sommig flessen Cachaca zijn goedkoper dan water.
In het centrum is een klein cafeetje wat om 4 uur snachts opengaat, omdat de vissers zich dan gereedmaken om het water op te gaan, maar niet voordat ze een paar glazen cachaca hebben gedronken.

Vorige maand heb ik mijn eigen kite gekocht, een North Rebel voor de kenners onder ons.... Voor die tijd kon ik gewoon een kite van de kiteshop lenen, maar die kites waren al behoorlijk oud en versleten, niks voor mij dus.
Net voordat ik mijn kite had gekocht, ging ik een keer in de namiddag kiten, tot opeens de wind wegviel en me kite in het water viel, de touwen van me bar zaten om me kite heen waardoor ik me kite niet meer uit het water kreeg. Dit alles gebeurde ongeveer een kilometer van de kust af, gelukkig geholpen door een paar Brazilianen, alleen heb ik me board niet meer kunnen terugvinden. Wel weer een les geleerd, nooit om meer zo ver van de kust gaan als er niet genoeg wind staat, beetje moeilijk terugkomen namelijk..

Op zaterdag ben ik veelal vrij, op deze dag maak ik vaak met een paar anderen een downwinder naar de laguna, deze ligt ongeveer 5 kilometer van Windtown af. Deze laguna is alleen door het strand gescheiden van de zee, hierdoor heb je dezelfde windkracht maar dan zonder golven. Rond half 6 als het hier donker begint te worden hadden we een buggy teruggenomen naar Windtown. Een paar andere bleven nog, omdat zij met de auto waren gekomen, toen het eenmaal donker was zijn ze overvallen door een lokale jeugdbende. Behoorlijk scary, blijven oppassen dus.

Twee tot drie keer in de week organiseren we hier in Windtown een bbq-avond. Deze avonden staan garant voor heerlijke vis & vlees en veel drank. Vooral de lobster avonden zijn een groot succes.
Begin deze week is Jeroen aangekomen, hij is een kilte-instructeur en zal de komende maanden voor Windtown werken.
Gister is Onna ook aangekomen, de vrouw van Reinier zij komt uit Thailanden heeft een super grappig Engels accent. Zij werkt in de Spa en is voornamelijk druk bezig met het geven van massages.

Kortom het wordt eigenlijk alleen maar gezelliger, vanuit het zonnige Brasil

Cheers,

Kitesurfing...!!!

Dat is waar het hier allemaal om draait, in mijn vrije tijd ben ik hier dus ook voornamelijk mee bezig. Na 2 lessen te hebben genomen, kon ik zelf het water op gaan. Tijdens deze lessen leer je vooral veel over veiligheid, omdat er veel ongelukken gebeuren met kiten. Ik heb al meerdere mensen zien worden gelanceerd omdat ze hun kite niet onder controle hadden.
De eerste paar dagen dat ik aan het kiten was, was er weinig lol te beleven, omdat je dan namelijk nog niet kan kiten. De meeste tijd ben je kwijt aan het zoeken van je board, omdat je die ergens hebt verloren, hierdoor moet je gaan bodydraggen, dit houdt in dat je tegen de stroom in je board moet gaan zoeken. Tijdens het bodydraggen krijg je veel, heel veel zeewater naar binnen, maar ach no worries.....

Gelukkig heb ik dit allemaal achter me gelaten, en ben ik eindelijk in staat om zonder te vallen op mijn board te blijven staan. De eerste doelstelling is dus behaald, de volgende is om te gaan springen, dit zal echter wat meer tijd in beslag nemen, maar met nog 4 maanden te gaan, moet dat wel lukken...
Naast het kiten moet er natuurlijk ook gewerkt worden, nou ja werken.. de afgelopen weken was het zo rustig dat er nauwelijks van werken kon worden gesproken, maar toch.. Op dit moment zitten we helemaal vol, dat betekent dat ik wat minder uurtjes op het water kan doorbrengen, maar hetbrengt wel veel gezelligheid met zich mee, met o.a. een familie uit Pitsburch inclusief opa van 65, die allemaal kiten.
Vorige week zaterdag hebben we hier in Windtown een cocktailavond georganiseerd, omdat de cocktaillijst wel aan vernieuwing toe was. Iedereen mocht 1 of meerder cocktails opschrijven die ik toen moest maken en keuren natuurlijk. Na 20 cocktails te hebben gemaakt, wist ik op het einde niet meer wat ik in het begin in de cocktailshaker had gegooid, een goed moment om te stoppen dacht ik zo. Later op de avond hebben we in het dorp Brazilië - Argentinië gekeken, waar het bier vooral na het fluitsignaal rijkelijk vloeide, had 2 dagen nodig om bij te komen, maaaar wel een gezellige avond gehad...:-)

Afgelopen woensdag was het mijn vrije dag, en ben ik samen met een Nederlander die hier verblijft, een Deen en een Engelse, naar Paracuru gegaan., een uurtje rijden van Cumbuco. Hier ligt een rif waardoor je weinig golfslag hebt, een ideale spot om te leren kiten en om te springen, omdat het water hier vlak is. Savonds gezellig gegeten in Cumbuco, vooral het vlees is hier echt heerlijk, maar de vis doet hier niet veel voor onder. Groente kennen ze hier niet, dus daarvoor in de plaats eet ik maar een extra fruit, wat hier in overvloed aanwezig is.

Afgelopen zaterdag met een klein groepje naar Fortaleza gegaan, om hier het nachtleven te verkennen, eerst een hapje en een drankje(s) gedaan. Het eerste wat opvalt hier in Fortaleza, (naast dat het een verschrikkelijk lelijke stad is) is de prostitutie, wat een heel groot probleem is. Wat toch raar is omdat de man-vrouw verhouding hier 1 op 6 zit, je zou denken dat de mannen hier wel beter moeten weten, maar het zijn dan ook vooral Europeanen die hier naartoe komen... In dit deel van Brazilië zijn zo weinig mannen, omdat ze allemaal naar het zuiden zijn vertrokken, op zoeken naar een baan, de man-vrouw verhouding is daar dan ook precies andersom.
Aan het einde van de avond zijn we in Mucuripe beland, dit is de grootste en meest hippe club in Fortaleza waar 5000 man inpassen!!!! Ik had er dus hoge verwachtingen van, binnen gekomen viel het enigszins tegen omdat er vooral locale muziek werd gedraaid, waar de Brazilianen helemaal op los gingen, gelukkig hadden ze lekkere cocktails, waardoor ik uiteindelijk gezellig mee stond te springen of beter gezegd te schudden.

Tot zover mijn belevenissen in grote lijnen, vanuit het zonnige Brasil

Cheers,

No worries mate, this is Brasil

Al er ergens een relaxte sfeer hangt dan is het hier in Cumbuco, dit dorpje is overspoeld met surfdudes uit heel de wereld. Niemand maakt zich hier druk, dat is nog eens een keer wat anders als het gestreste Nederland.
Maargoed ik zal bij het begin beginnen dat lijkt me wel zo makkelijk. Na afscheid te hebben genomen van me ouders, me zus & Nikki, liep ik daar dan alleen door de douane, en toen pasrealiseerdeikdat ik toch wel een tijdje weg van huis ben, maar nu ik hier zit met uitzicht op zee, en een lekkere fruitcocktail in me hand, begin ik me al goed thuis te voelen.

Na een trip van 28 uur ben ik aangekomen in Fortaleza, waar Alex (de taxichauffeur van Windtown) met een naambordje klaar stond, dus dat was gelukkig goed geregeld. Alex bracht me via de sloppenwijken van Fortaleza naar Cumbuco, ongeveer 40 minuutjes rijden. Het verkeer in Fortaleza was echt een chaos, een stad met ongeveer 3 miljoen inwoners, zonder rijstroken, nauwelijks stoplichten, ezels die midden op een kruispunt staan, links en rechts fietsers, brommers en weet ik het allemaal voor rare tweewielers.
Onderweg naar Cumbuco nog wel autopech gekregen maar ach no worries in Brasil, dus met enige vertraging aangekomen. Bij aankomst stond er een heerlijkegroene rakkerklaar, die ik maar al te goed kon gebruiken.
De volgende morgen kon ik pas goed zien hoe mooi het hier is, vooral de palmbomen op het strand heeft wel iets.
Het resort telt in totaal 14 kamers, op dit moment is ongeveer de helft gevuld dus ik kan het nu nog lekker rustig aandoen. In september wanneer de wind nog harder wordt, dan zal het hier drukker worden, ook omdat in september hier de world series worden gehouden, dit belooft een gezellige drukte te worden, en kan ik meteen ff checken hoe de pro's het doen.
De mensen die hier komen, komen voornamelijk uit Europa, maar ook uit Canada en Australië.

Mijn dag begin hier meestal om een uur of 8, ten minste als ik niet ben uitgegaan dan is het meestal wat later. Als ik uit me bed stap neem ik vaak eerst een duik in het water, of ga ik een stukje hardlopen, waarna er een heerlijk ontbijt klaar staat, met voornamelijk heel veel fruit. Om een uur of 12 maak ik de bar in orde, zodat mensen tussen de middag een broodje kunnen eten, en vanaf een uur of 5 worden dan de eerste cocktails gemaakt, maar zoals gezegd is het nu nog niet heel erg druk, dus geniet ik voornamelijk van de zon, en kijk ik hoe alle kitesurfers bezig zijn.

Gisteren heb ik dan eindelijk me eerst kiteles gehad, iets later dan gepland, maar het is wel supervet om te doen, niet dat ik het nog kan, maar dat kan nooit lang duren. Oliver is de kitesurfleraar, en is een super relaxte gast, komt uit New-York, maar is daar weggegaan, omdat kiten in New-York nou niet echt ideaal te noemen is.

Volgende keer hopelijk wat foto's hoe ik aan het stuntelen ben in het water

Ciao

Today is the day we say goodbye

Lieve vrienden, vriendinnen en familie,

Vandaag is het dan eindelijk zover, na maanden van voorbereiding vertrek ik voor 10,5 maand naar het buitenland. Nadat ik mijn Bachelor heb binnengesleept, vond ik dat het tijd was om de reis van mijn leven te maken. Vanwege de hoge kosten die hiermee gemoeid gaan, ga ik eerst maar een tijdje werken in een beachresort (http://www.windtown.nl/ )gelegen in Cumbuco, dit ligt in het noordoosten van Brazilië. Cumbuco staat bekend om de constante wind, hierdoor is dit de nr 1 kitesurfspot van de wereld geworden. Naast het beachresort is Windtown ook een kitesurfschool, dus hier zal ik me dan ook voornamelijk mee gaan bezighouden, en in de avonduurtjes zal meehelpen in het horecagedeelte.

Naast werken moet er natuurlijk ook gereisd worden, half januari vertrek ik uit Cumbuco om een maand lang door de Amazone te reizen, om vervolgens in Rio aan te komen. In Rio zal ik Carnaval gaan vieren, en vertrek hierna richting Buenos Aires. Hier aangekomen pak in het vliegtuig naar Ushuaia, dit is de zuidelijkste stad van de Wereld, van hieruit vertrek ik met een groepsreis naar Santiago de Chili.

Vanuit Santiago vlieg ik naar Sydney waar ik Nikki zal ontmoeten, en van hieruit zullen we samen gedurende 3 maanden gaan reizen. De route zal nader worden bepaald, maar waarschijnlijk zullen we na Australië richting Zuidoost Azië vertrekken, om vervolgens eind juni weer terug te keren naar het oh zo gezellige Nederland.

Het zou zonde zijn om dit onopgemerkt te doen, vandaar dat jullie door middel van deze blog een beetje kunnen meereizen, vanuit de lage landen.

Veel leesplezier!

Cheers

Michel